Hytte schilderen op Aspøya

Zo, na een serieus verhaal over taal is het nu weer tijd voor een wat luchtigere post. Dat komt mooi uit want in het Pinksterweekend hebben we meegeklust met het klusteam van Runar. Het gelegenheidsteam van 10 mensen (Runar, Vidar, Tore, Tom, Marianne, Karin, Erling, Frank, Stefan, Jasper) had als missie om in een weekend tijd een stuk bos met de grond gelijk te maken, een flinke hytte (vakantiehuis) 'om' te schilderen van oker/groen naar rood/wit, een heg te renoveren, tuinbanken, ramen en deuren te schilderen en nog een hele lijst andere klussen. Dit alles op Aspøya, vlakbij Kristiansund - 2.5 uur rijden ten zuidwesten van Trondheim.

Eerst even een presentatie van het dreamteam: hieronder teamcaptain Runar met zaag en bier (een prima combinatie trouwens - een van de andere teamleden had tijdens een eerdere sessie twee vingers achtergelaten op het grasveld).

Erling, met multi-purpose vlammenwerper (ook handig voor de barbecue) en bier:

Karin ('en nou heb ik genoeg van die pokkeheg') zonder bier:

Zo hadden we een mooie gelegenheid om eens te kijken hoe dat werkt, zo'n hytte. Aangezien de meeste huizen in Noorwegen van hout zijn is het volkshobby #1 om met de familiehytte bezig te zijn. Het knutselt dan ook heerlijk, zo'n houten bouwsel, en je hebt altijd wat te doen - met de strenge Noorse winters is het cruciaal om overal een dikke laag verf op te smeren en dat elke 4-5 jaar te herhalen. En natuurlijk kan er altijd nog wel een erkertje bij...

Na een dag hard werken ('verfschraper' is een woord wat ik voorlopig even niet meer wil horen) lag het voor de hand om een flinke lading worstjes te grillen (volkshobby #2), weg te spoelen met een lading bier, lokale rockhelden knalhard uit de stereo te laten knallen, en tot diep in de nacht te feesten (# 3). Fantastisch om met zo'n zooitje ongeregeld dat we nooit eerder gezien hadden een paar dagen intensief samen te werken en te feesten.

Op weg naar huis hebben we nog even de hengel uitgegooid en een kabeljauw gescoord. Na het gebruikelijke bloederige tafereeltje op het aanrecht (het begint al te wennen, echt waar) hebben we het laatste wapenfeit van dit weekend inmiddels opgegeten en hebben ons plechtig voorgenomen zelf nooit van zijn leven een hytte te kopen.