Interview

Deze week heb ik meegewerkt aan een artikel dat DinSide.no, een soort consumentensite, heeft gepubliceerd op hun website. Het thema was werk en homosexualiteit, en aangezien veel media maar al te graag een lekker problematische draai geven aan zoiets besloot ik mee te werken aan het interview en juist positief te zijn. Dat is redelijk gelukt. Het resultaat staat hier: http://www.dinside.no/php/art.php?id=397484. Gedeeltelijke vertaling:

Jasper de Mooij (32) werkt als consultant in de IT-branche. Ook hij is homo, maar koos ervoor om van het eerste ogenblik af open te zijn over zijn geaardheid. Al tijdens een sollicitatiegesprek als het thema aan de orde komt: op de vraag die nogal eens opduikt "Wat doet je echtgenote voor werk?" antwoordt hij door te vertellen wat manlief uitspookt op werkdagen. "De allermeesten vinden het allemaal wel best, het is niet echt een big issue", zegt Jasper. Hij vindt het verstandig om direkt duidelijk te zijn over de zaak. "Mocht het voor de werkgever een reden zijn om voorkeur te geven aan een andere kandidaat, dan is het prima dat ik uiteindelijk niet voor deze werkgever ga werken", zegt hij. Hij vertelt dat door open en positief te zijn anderen vaak net zo positief reageren en dat de kans aanzienlijk kleiner wordt dat men misbruik maakt van de situatie.

Werkreis: Gausdal

Maandagochtend 04.45 uur ging de wekker en begon een nieuwe werkweek. Samen met collega Ronny, een deel van het bouwarchief van gemeente Gausdal en een forse stapel cd's begon een reis van bijna 6 uur richting Gausdal, een gemeente ten westen van Lillehammer. Ook daar wordt de beruchte 'eiendomskatt' (vastgoedbelasting) voor het eerst ingevoerd, en natuurlijk is mijn werkgever bereid om daar bij te assisteren. Zo'n project duurt ongeveer een jaar en is voor de meeste Noorse gemeenten een enorme opgave - de meesten hebben minder dan 10.000 inwoners en een oppervlakte even groot als de provincie Utrecht, en minder dan 100 ambtenaren in het gemeentehuis - dus een beetje hulp kunnen ze goed gebruiken.

Gausdal is een typische 'dalkommune' in Gudbrandsdalen, een enorm dal dat zich uitstrekt langs een groot deel van de weg van Trondheim naar Oslo. 's winters is het een populair skigebied, de rest van het jaar lijkt het op de 'shire' uit Lord of the ring - stil, beschermd, vredig, groen. Heel mooi dus eigenlijk en ik zou er best een zomer ofzo willen wonen.

Goed, ik zal dit blog niet te veel vervuilen met details over werkweken enzo, maar het was een heftig weekje met ongeveer 60 werkuren in ieder geval. Maandag rond lunch wandelden we het gemeentehuis binnen en hebben het een kleine week lang op zijn kop gezet - opeens moesten er lijsten worden opgehoest met 'welke hyttes zijn aangesloten op het rioolstelsel', 'waar liggen de wegen die 's winters worden afgesloten voor verkeer', 'welke sportverenigingen zijn er in de gemeente' enzovoort - effe goed schrikken dus voor de meeste ambtenaren die normaal gesproken niet zo vreselijk veel te doen hebben...

Na werktijd hebben we nog wat rondgetoerd door de gemeente (anderhalf tot twee uur rijden van de ene naar de andere kant van de gemeente!), paddestoelen gezocht, Quentin Tarantino's laatste film gezien, Lillehammer onveilig gemaakt en een adembenemend mooie omweg genomen op de terugweg. Hieronder wat foto's.

Een stukje 'vidda' - een weids open landschap hoog in de bergen. In het Noors bestaat er een woord 'storslagen' dat van toepassing is op zo'n indrukwekkend landschap. 'Storslagen' is de overtreffende trap van 'weids'; een landschap dat gemaakt lijkt door reuzen die enorme bergpartijen en valleien lukraak hebben neergesmeten.

Een bergtop begroeid met (rendier)mos.

Tja... zo vliegen die uren in de auto voorbij. Op naar de volgende werkreis!

Oterfisking in Gråvatnet

Nadat we een paar weken geleden al een spoedcursus 'vissen met oter' hadden gevolgd bij een collega die ons in zijn hytte uitgenodigd had, was het dit weekend tijd om met Ola en Håvard toe te slaan met zo'n 'oter'-geval.

Een oter is een houten plankje met een lange lijn eraan. Het plankje zeilt verticaal door het water doordat het vanuit een roeiboot wordt voortgetrokken. Aan de hoofdlijn zitten 6-8 losse lijntjes vastgeknoopt met elk een haakje eraan, waardoor je dus opeens met 6-8 haken vist in plaats van met 1. Aanzienlijk meer kans dus op een mooi maaltje bergforel.


Vrijdagmiddag direkt uit het werk sprongen we de auto in om een eindje naar het oosten te rijden, Ola's geboortegrond. In the middle of nowhere (voor Nederlandse begrippen dan) liggen een paar meren, waaronder 'Gråvatnet' (=grijs meer). Na de auto geparkeerd te hebben op het dichtsbijzijnde stukje weg wandelden we dik anderhalf uur in volkomen eenzaamheid met ieder 10+ kg bagage op zijn rug naar de hytte waar we het weekend hebben doorgebracht. Alleen al deze wandeling was prachtig - een moerassig berggebied aan het einde van de zomer ruikt naar van alles en nog wat, in de verte lag al een dun laagje sneeuw op de bergtoppen, en alleen onze voetstappen en de wind verstoorden de stilte.

Uiteindelijk bereikten we de hytte. Nadat we ontdekt hadden dat het zonnepaneel overleden was maakten de we de allesbrander aan, zodat het snel warm werd terwijl we kaarsen aanstaken en de meegezeulde rode wijn inschonken. De laatste zonnestralen verdwenen achter de bergen en na de inspannende wandeling en een paar wijntjes sliepen we als een blok.

De volgende ochtend was het tijd voor de oter. Met zijn vieren + cocker spaniel Mili in de boot was het een heel eind roeien, maar na twee ronden over het meer hadden we al een bescheiden avondmaal bij elkaar gevist - 4 forelletjes van eetbaar formaat. Tegen beter weter in gingen we vlak voor het avondeten nog even aan de slag met een paar hengels, en ving ik de forel van de dag. Nu ben ik niet echt zo'n macho visser die met zijn net gevangen karper staat te pronken, maar ik was apetrots - zie foto...

Na een heerlijk avondmaal met forel op Nederlandse wijze en een nacht vol met vissersdromen hebben we zondag nog een ronde gemaakt over het meer, met dit keer 11 vissen. Terwijl ik de vangst stond te 'processen' aan de rand van het meer bedacht ik dat dit wel zo ongeveer het optimale hyttegevoel moet zijn waar veel Noren zo aan hechten. Heerlijk, een weekendje weg met alleen de natuur, vrienden, een beetje vissen en 's avonds de open haard met een wijntje...

Op weg terug naar de auto heeft het anderhalf uur lang geregend maar dat was niet genoeg om ons feel-good gevoel te breken. Halverwege de wandeling besloot Mili plotseling twee rendieren te gaan vangen. Het laatste beeld van het weekend was de twee rendieren, waarvan een spierwit, die aan de horizon wegzweefden terwijl wij de modderige helling afklauterden.