Woensdagmorgen om 4 uur stapte ik mijn bed uit voor een hit-and-run bezoekje aan Skånland, ongeveer 1000 km ten noorden van Trondheim. Na een geslaagde dag stapten collega Cathrine en ik de enorme luchthaven Evenes binnen maar al bij het inchecken werden we gestopt door de incheckmachien. Die verwees ons naar de SAS-servicedesk, waar de eerste berichten kwamen over veel vertraagde vliegtuigen. Na eerst twee uur te hebben gewacht op Evenes vlogen we dan toch nog naar Bodø, maar daar aangekomen voelden we nattigheid. Ons vliegtuig van 20.50 uur kreeg opeens een ‘new time 0000’, net zoals alle andere vluchten die avond. Na een half uur radiostilte melde de eerste luchtvaartmaatschappij dat al haar passagiers naar gate 19 moesten komen voor informatie over de verdere bedoelingen die avond, en uiteindelijk kwam ook SAS met de melding dat alle vluchten waren afgelast in verband met de vulkaanuitbarsting op IJsland.
Het vliegveld van Bodø is een tikje groter dan Evenes, maar natuurlijk werd het een chaos toen er een paar honderd humeurige passagiers met kinderen, huisdieren etcera naar huis werden gestuurd of naar een hotel. Na een uur in een rij gestaan te hebben waar in een uur totaal 0 personen werden ‘behandeld’ hoorden we toevallig dat er een bus zou gaan naar een hotel in Fauske, een uur te zuiden van Bodø, vanwege beperkte hotelcapaciteit in Bodø. Die bus namen we en we kwamen na een dag van 20 uur aan rond middernacht in Fauske.
De volgende ochtend bij het ontbijt probeerden we uit te zoeken hoe we naar huis zouden kunnen komen zonder vliegtuig. Na een zoektocht langs trein, boot, en huurauto schoot uiteindelijk ons bedrijfs-reisbureau te hulp – die hadden een van de laatste huurauto’s kunnen claimen in Bodø. Terug naar Bodø dus, waar we rond lunchtijd begonnen aan de ca 12 uur durende rit naar huis.
De rit verliep eigenlijk best soepel, het is alleen een heel eind over een deels superslechte weg. Ondanks het feit dat de E6 de ‘snelweg’ is die helemaal doorloopt tot Oslo is het gewoon een landweg (zie foto) met flinke kuilen, diepe scheuren, afgebrokkelde kanten, en af en toe zelfs een kudde rendieren die opeens de weg op loopt. Iets voor middernacht kwamen we aan in Trondheim, met kleine oogjes en een enorme portie overuren…
