Bezoek Judith en Marije

Onze volgende bezoekers zijn er: Stefans zussen Judith en Marije. Marije blijft voor een weekend, Judith 2 weken. De timing had niet beter gekund want de Olavsfestdagene zijn in volle gang. Dat betekent een dikke week met ongeveer 300 optredens met muziek, theater etcera - heel cultureel allemaal. Maar eerst heeft familie De Graaf vrijdag rondgetoerd in de omgeving van Trondheim terwijl ondergetekende een redelijk gestresst weekje (de 1e) op kantoor afsloot - verschil moet er zijn.

Marije en Stefan op het topje van de Geitfjellet (oja, de dames hebben prachtig weer meegenomen - bedankt daarvoor).



Het is zulk mooi weer dat er zelfs gezwommen kon worden - voor het eerst dit jaar.











Op zaterdag hebben we de stad bekeken. Hier Marije op een van de meest toeristische plekken van de stad. Volgende keer houden wij je tas even vast Marije :-) nu lijkt het net alsof je bezig was met de boodschappen.


Uiteraard inclusief een wandeling door Bakklandet, met dit keer een dappere dodo die de fietslift wel even wilde demonstreren. Het komt erop neer dat je je rechtervoet op het liftje zet en dan probeert om niet om te vallen terwijl je naar boven wordt geduwd. In de winter is het nog interessanter denk ik.


Tegen het einde van de middag hebben we gebarbecued op het kiezelstrand bij Trolla. We begrijpen nu waarom ooit iemand het concept 'zandstrand' heeft geintroduceerd, we hebben nog overal blauwe plekken.

Ter afsluiting van een geslaagde dag (en al bijna van Marijes bezoek) hebben we een concert van Jamie Cullum bijgewoond. 2 uur en een kwartier jazz was wat mij betreft net iets te veel van het goede, maar het heerlijke weer en het uitzicht op de kathedraal maakten een hoop goed. Hier is de held van de avond.

Zondag was het alweer tijd om Marije naar het vliegveld te brengen, waarna we met Judith aan het werk zijn gegaan om de eerste lading cloudberries (zie vorige post) binnen te halen. En dat is prima gelukt, na een paar warme dagen waren de eerste 'molter' rijp voor de pluk. Vanavond even wat jam brouwen en dan mag Judith morgen beginnen aan haar vrije kuur terwijl Stefan en ik weer aan het werk gaan na een geslaagd weekend. Dag Marije - tot de volgende keer! En Judith, veel plezier hier de komende 2 weken.

A bittersweet symphony

Zo kun je de smaak van bosbessen wel omschrijven als je in een goede bui bent en door het zuur heen bijt. Vanmorgen was het te warm om lang in bed te blijven hangen dus we zijn vroeg het bos in gegaan om de eerste bosbessen van het seizoen te plukken.

De speciaal hiervoor aangeschafte 'bæreplukker' (bessenplukker - het rode ding op de foto) in de aanslag, een blauw waas voor de ogen en een uur of twee later hebben we een mooie oogst van ongeveer 2 kg bosbessen. Tip: ze groeien ook in Nederland. We hebben er een paar mooie crumbles van gebakken - Stefans zussen Marije en Judith vallen met hun neus in de boter als ze donderdag hier komen.


Als kers op de taart liepen we terug naar de auto en waren nog wat aan het nadromen, toen er plotseling een eland voor onze neus stond. De eerste in de Bymarka - ze zitten er dus wel degelijk.

Vassfjellet beklimming

Een klein jubileum - dit is het 50e bericht op ons blog. Een kleine stap voor de mensheid, en ook voor ons eigenlijk - maar toch.



20 kilometer ten zuiden van Trondheim ligt een berg met de naam Vassfjellet (800 m) - ideaal voor een lange zondagmiddagwandeling samen met de Roemeense trombonist en zijn nieuwe geliefde. Lang was het zeker, van 12 tot 19 hebben we gewandeld en genoten van het uitzicht.

Het maken van wandelingen, langlauftochten,of eventueel fiets- of kanotochten is typisch Noors. Ze hebben er zelfs speciale nootjes voor in de supermarkt liggen, de Turmiks van Polly. Tur is een 'tocht' trouwens.

Inmiddels is het bessenseizoen bijna aangebroken. De bosbessen zijn nog wat zurig, en de cloudberries (mølter) beginnen er al heel mooi uit te zien. Vooral van die laatste bessen hebben we hooggespannen verwachtingen. Binnenkort even een bessenharkje (TM) halen en dan kunnen we flink wat potten jam maken om de winter mee door te komen. Hieronder een mølter in het zonnetje.

Wekelijks feuilleton (10 - en de laatste)

De gedachte aan wekelijks feuilleton 39, of 72, maakte me opeens wat onrustig. Ik ga het bij 10 laten denk ik. Dit eerste en laatste jubileum zal ik direkt een gouden randje geven: hier komt het mooiste wat ik tot nu toe in Noorwegen heb ontdekt: een muurtje met graffiti, zomaar ergens in een woonwijk.

Zo mooi! Zo naief!

'Men moet anderen niet lastigvallen,

maar vriendelijk en beleefd zijn

Verder kan iedereen doen wat hij wil.'

Dat raakt wel een beetje aan het beeld wat we tot nu toe van Noren hebben gekregen - of in ieder geval een deel ervan: laat iedereen lekker doen waar hij zin in heeft, zolang het maar niet in mijn achtertuin gebeurt is het goed. Da's ook wel een beetje Nederlands, maar in Noorwegen nemen ze het nogal serieus blijkbaar.

Verder, in de categorie overige gebeurtenissen... vorige week was er een brand in Bakklandet - Stefan fietste er net langs toen het gebeurde. Met al die houten huizen is natuurlijk regelmatig raak, en zo'n huis brandt als een fakkel. Daarnaast verdwijnt er steeds een stukje historie - de meeste houten huizen zijn 100 jaar oud of meer. De foto hiernaast is trouwens van een andere brand.

Mijn baan wordt ook wat drukker, deze week heb ik over een internetverbinding cursus gegeven aan (gelijktijdig) mensen in Melbourne en Darwin. Fijn om wat concreets te doen te hebben.

Afgelopen weekend hebben we een zeiltochtje gemaakt van Trondheim naar Magerøya (ongeveer 80 km) met een welgesteld echtpaar dat het gebouw beheert waar Stefan werkt. Grappig dat ze ooit begonnen zijn met een bouwbedrijfje en inmiddels als een soort moderne 'de Medici' investeren in high-tech bedrijfjes, een accountancybureau runnen, een paar grote kantoorgebouwen verhuren - ja... lekker bezig. 'Zij' heeft de prachtige naam Gun, en is vissersdochtter. Dat kwam mooi uit, zo kon ze ons meteen wat bijpraten over hoe je een vis het beste doodmaakt enzo. Hieronder Gun en Terje. Gun houdt een soort van haspel in haar hand - dat is een no-nonsense variant van een hengel. Gewoon een stuk touw waar kunstaas aan zit, en nadat je dat in de zee hebt geknikkerd haal je het binnen zodat je wat te eten hebt 's avonds. Die dag viel het allemaal behoorlijk tegen en was Stefan de enige die een mooie makreel wist te verschalken. Die werd direkt een kopje kleiner gemaakt (letterlijk inderdaad) door Gun, en ongeveer een uur nadat de vis gevangen was hebben we hem opgegeten. De lekkerste makreel ooit, en trouwens ook de eerste in meer dan 10 jaar.

Tijdens de zeiltocht hebben we ook iets gezien waar ons natuur-hartje nog nerveuzer van gaat kloppen - kan dat nog? Her en der doken groepjes bruinvissen (een walvisje, ter grootte van een dolfijn) op rondom de boot. Wat een fantastisch gezicht...

Ons kadootje aan Trondheim

Nu met vertaling:

Vanaf nu wordt er homovolleyball gespeeld in Trondheim
Van de redaktie

Raballder heeft aan nieuwe tak aan de gay-sport-boom. Raballder Trondheim heeft een eigen volleybalclub gekregen, de groep traint elke maandag in Lade. Geleidelijk aan is Raballder behoorlijk veelzijdig geworden, met allerlei aktiviteiten in verschillende Noorse steden. In 2001 startte een handbalvereniging in Trondheim, en inmiddels hebben ze gezelschap gekregen van de volleyballers.

Initiatiefnemer en voorlopig trainer van de club is Jasper de Mooij, afkomstig uit Nederland. Samen met zijn partner Stefan de Graaf had hij ervaring met een soortgelijke vereniging in Nederland, en vond dat een volleybalclub in Trondheim absoluut op zijn plaats was: “We hadden zo’n leuke tijd met onze club in Nederland dat dat eigenlijk het enige was dat we misten nadat we een half jaar geleden naar Trondheim waren verhuisd. Al snel merkten we dat we dit gemis deelden met anderen, en vanaf toen was de weg naar een oprichtingsvergadering niet lang meer. In juni hadden we die vergadering en inmiddels trainen we al, lacht De Mooij”.

Die trainingen spelen zich voorlopig af op het sportterrein in Lade elke maandag om 19.00 uur. Een beachvolleybalveld leent zich voorlopig prima voor de club. “We zijn natuurlijk op zoek naar een hal waar we in kunnen trekken in de herfst, maar zolang het weer het toelaat kunnen we uitstekend buiten spelen”, zegt de Nederlander tegen Gaysir.

Meerdere spelers gewenst
Het opstarten van de volleybalvereniging is niet onopgemerkt gebleven – er hebben zich inmiddels 15 personen aangemeld, maar De Mooij merkt op dat de opkomst tot zover nogal onstabiel te noemen was. “Ons doel is om een groep van ongeveer 25 mensen bij elkaar te brengen, zodat we op de training altijd voldoende mensen hebben om 6 tegen 6 te kunnen spelen”. Dat moet absoluut mogelijk zijn, meent hij. De Mooij onderstreept verder dat men zeker geen topspeler hoeft te zijn om te kunnen meespelen. “Het is duidelijk dat het leuk zou zijn om iemand te vinden die ons op technisch niveau het een en ander kan bijbrengen, maar tegelijkertijd willen we iets blijven aanbieden aan iedereen. We kunnen wel stellen dat volleybal op zich al leuk is, maar dat het nog leuker wordt als we allemaal wat beter leren spelen”, lacht hij.

Bedrijvencompetitie wordt overwogen
Het ambitieniveau van Raballder Trondheim Volleyball is voorlopig niet sky-high. “We willen vooral graag elke week een groep mensen bij elkaar verzamelen die het leuk vinden om te sporten met andere homo’s en lesbo’s. Dit als een alternatief voor andere gelegenheden” zegt de trainer. Op het ogenblik overweegt de groep om deel te nemen aan de lokale bedrijvencompetitie – en daarbij wil de groep graag deelnemen aan toernooien in binnen- en buitenland: “Stefan en ik hebben deelgenomen aan toernooien in Duitsland, Parijs, Praag en Oslo. Een prachtige manier om nieuwe steden te leren kennen en mensen te ontmoeten uit andere landen. Het lijkt mij fantastisch om in de toekomst met dit team deel te nemen aan toernooien in Oslo, Bergen, en in het buitenland.”

--- originele tekst ----

Nå spilles det homovolleyball i Trondheim
Av Redaksjonen (07.07.06)
Raballder har fått en ny forreigning på idrettsstammen. Det er Raballder Trondheim som har fått sitt eget volleyballag, og gjengen trener på Lade hver mandag.
Raballder Sportsklubb har etterhvert blitt en ganske allsidig idrettsforening med ulike aktiviteter i flere norske byer. I Trondheim startet man opp et håndballag i 2001, og nå har håndballspillerne fått selskap av gjengen i Raballder Trondheim Volleyball.
Initiativtaker og fungerende trener for den nye idrettsgruppa er Jasper de Mooij, opprinnelig fra Nederland. Sammen med kjæresten Stefan de Graaf hadde han erfaring fra lignende lag i hjemlandet, og føler det absolutt var på sin plass med et alternativ også i Trondheim.
- Vi hadde det så gøy sammen med homselaget vårt hjemme i Nederland at et slikt lag faktisk var det eneste vi savnet når vi flyttet til Trondheim for et halvt år siden. Vi oppdaget forholdsvis fort at det var flere som hadde det samme savnet, og derfra var veien til oppstarten rimelig kort. Vi innkalte til etableringsmøte i starten av juni og nå er vi i gang med treningene, smiler de Mooij.

Og treningene foregår for øyeblikket i tilknytning til det store fotballanlegget på Lade hver mandag kl. 19. En sandvolleyballbane fungerer utmerket til sitt bruk - foreløpig.
- Vi er naturligvis på utkikk etter en innendørshall for trening til høsten. I månedsskiftet august/september bør vi ha det klart, men blir det finvær også utover høsten kan det godt være vi fortsetter å trene utendørs ytterligere en stund, sier nederlenderen til Gaysir.
Ønsker flere spillere
Oppslutningen om det nystarta homselaget i Trøndelag har vært brukbar. 15 personer har meldt sin interesse, men de Mooij innrømmer at treningsoppmøtet så langt har vært noe ustabilt.
- Målet er å få en stamme på 25 mann slik at vi på trening alltid kan spille med to lag på seks personer. Dette burde absolutt være mulig, mener han.
de Mooij understreker også at man ikke trenger å være noen toppspiller for å få være med på laget.
- Det er klart at det hadde vært moro om vi finner noen som har spilt på litt høyere nivå slik at alle kan utvikle seg teknisk, men vi vil være et tilbud for alle. Vi kan vel si det slik at mottoet vårt er at volleyball er gøy, men at det blir enda mer gøy jo bedre man blir, smiler han.
Vuderer bedriftsserien
Ambisjonsnivået hos Raballder Trondheim Volleyball er heller ikke skyhøyt.

- Vi ønsker hver uke å samle en gruppe personer som liker å drive idrett sammen med andre homser og lesber. Dette som et alternativ til de tilbudene som allerede finnes, sier treneren. De vurderer for øyeblikket om de skal melde seg på i den lokale bedriftsserien, og i tillegg satser de på å bli med i ulike turneringer.
- Stefan og jeg har deltatt i homseturneringer i Tyskland, Paris, Praha og Oslo. Dette er en flott måte å oppleve nye steder og bli kjent med nye mennesker på. Derfor håper jeg at vi i framtiden kan melde på laget vårt til turneringer i f.eks. Oslo, Bergen eller utlandet.

Bezoek Wijbrand en Janny

Officieel bezoek nummer twee: Wijbrand en Janny - Stefans ouders. Zoals eerder vermeld kwamen ze na een epische reis per caravan dwars door half Scandinavië eindelijk aan in Trondheim, de vroegere Vikinghoofdstad. Dat uiteindelijk de camping akelig dicht in de buurt van de spoorlijn lag deerde hen nauwelijks, na enkele dagen werden afwijkingen van de personen- en goederendienstregeling al direkt opgemerkt.

Na wat uitgerust te zijn van de lange reis hebben Stefans ouders een aardige indruk opgedaan van Trondheim en omgeving - kathedraal, aartsbisschoppelijk 'paleis', het zomerverblijf van de koninklijke familie (Stiftsgården), het openluchtmuseum Sverresborg - en ook wandel- en fietsroutes op Fosen en in de Bymarka.


Die laatste expeditie was het meest vermeldenswaard wat mij betreft. We zijn met vier fietsen en de tram naar Lian getoerd, wat aan de zuidrand van de Bymarka ligt op 250 m boven de stad. Vervolgens zijn we fijn met piepende remmen door een wolk van muggen en vliegen naar beneden gestuifd. Jammer van de beestjes natuurlijk maar verder was het een leuke route en je kunt meteen leuk de werking van je remblokjes checken.

Tussen de bedrijven door heeft Wijbrand ijverig geprobeerd een visje te verschalken maar dat is helaas niet al te best gelukt. Bij het volgende bezoek moeten we dat maar wat doortastender aanpakken... Wijbrand en Janny, ook jullie hartelijk bedankt voor jullie bezoek en het vervoeren van zoveel kado's; we hopen dat jullie het leuk gevonden hebben en zien jullie graag nog eens terug.

24 uur licht!

Rond deze tijd is het, zo dicht bij de Noordpool, ongeveer 24 uur per dag licht. Om 2 uur 's nachts is het ietsjes minder helder maar dat is alles, afgelopen vrijdagnacht liepen we na een avondje uit midden in de nacht over straat en het was even helder als bij een bewolkte hemel overdag. Raar is het wel, maar dankzij IKEA-verduisteringsgordijnen slapen we goed en hebben gelukkig geen last van een voortdurende jetlag.

's ochtends vroeg is het al lekker warm, en 's avonds kun je net zo lang buiten zitten als je wilt. Heel prettig allemaal, maar ik word wel een beetje nerveus als ik aan het omgekeerde scenario denk. Al was het vreemd genoeg begin februari gelukkig geen 22 uur per dag donker. Mmm. Over een half jaar zal ik eens een blogje maken '24 uur donker!', als ik het niet vergeet...

Sonvatnet

Ola en Håvard hadden een leuk voorstel: laten we, om wat beter kennis te maken, een eindje gaan wandelen. Prima natuurlijk. De meest logische keus was volgens hun Sonvatnet, op ongeveer een uur en een kwartier rijden. Gelukkig was het inderdaad een goed idee afgezien van de afstand, het was een prachtige wandeling door een landschap vol orchideen, moeras en water. De twee cocker spaniels hadden het ook enorm naar hun zin.


Zonnedauw.

Die bloemen beginnen een beetje een terugkerend thema te worden geloof ik :-) maar ach, ze zijn ook gewoon erg mooi. Weet iemand wat voor exemplaar dit is? Gebruik de comment-knop...

Hier heb ik weinig aan toe te voegen, alleen.... dat witte? dat is sneeuw inderdaad.

De twee honden - Odin en Mili. Die hebben het minstens net zo naar hun zin gehad als wij.