Wekelijks feuilleton (10 - en de laatste)

De gedachte aan wekelijks feuilleton 39, of 72, maakte me opeens wat onrustig. Ik ga het bij 10 laten denk ik. Dit eerste en laatste jubileum zal ik direkt een gouden randje geven: hier komt het mooiste wat ik tot nu toe in Noorwegen heb ontdekt: een muurtje met graffiti, zomaar ergens in een woonwijk.

Zo mooi! Zo naief!

'Men moet anderen niet lastigvallen,

maar vriendelijk en beleefd zijn

Verder kan iedereen doen wat hij wil.'

Dat raakt wel een beetje aan het beeld wat we tot nu toe van Noren hebben gekregen - of in ieder geval een deel ervan: laat iedereen lekker doen waar hij zin in heeft, zolang het maar niet in mijn achtertuin gebeurt is het goed. Da's ook wel een beetje Nederlands, maar in Noorwegen nemen ze het nogal serieus blijkbaar.

Verder, in de categorie overige gebeurtenissen... vorige week was er een brand in Bakklandet - Stefan fietste er net langs toen het gebeurde. Met al die houten huizen is natuurlijk regelmatig raak, en zo'n huis brandt als een fakkel. Daarnaast verdwijnt er steeds een stukje historie - de meeste houten huizen zijn 100 jaar oud of meer. De foto hiernaast is trouwens van een andere brand.

Mijn baan wordt ook wat drukker, deze week heb ik over een internetverbinding cursus gegeven aan (gelijktijdig) mensen in Melbourne en Darwin. Fijn om wat concreets te doen te hebben.

Afgelopen weekend hebben we een zeiltochtje gemaakt van Trondheim naar Magerøya (ongeveer 80 km) met een welgesteld echtpaar dat het gebouw beheert waar Stefan werkt. Grappig dat ze ooit begonnen zijn met een bouwbedrijfje en inmiddels als een soort moderne 'de Medici' investeren in high-tech bedrijfjes, een accountancybureau runnen, een paar grote kantoorgebouwen verhuren - ja... lekker bezig. 'Zij' heeft de prachtige naam Gun, en is vissersdochtter. Dat kwam mooi uit, zo kon ze ons meteen wat bijpraten over hoe je een vis het beste doodmaakt enzo. Hieronder Gun en Terje. Gun houdt een soort van haspel in haar hand - dat is een no-nonsense variant van een hengel. Gewoon een stuk touw waar kunstaas aan zit, en nadat je dat in de zee hebt geknikkerd haal je het binnen zodat je wat te eten hebt 's avonds. Die dag viel het allemaal behoorlijk tegen en was Stefan de enige die een mooie makreel wist te verschalken. Die werd direkt een kopje kleiner gemaakt (letterlijk inderdaad) door Gun, en ongeveer een uur nadat de vis gevangen was hebben we hem opgegeten. De lekkerste makreel ooit, en trouwens ook de eerste in meer dan 10 jaar.

Tijdens de zeiltocht hebben we ook iets gezien waar ons natuur-hartje nog nerveuzer van gaat kloppen - kan dat nog? Her en der doken groepjes bruinvissen (een walvisje, ter grootte van een dolfijn) op rondom de boot. Wat een fantastisch gezicht...