Dat heeft geleid tot een uitspatting van neo-rococo-kitsch die hopelijk uniek is in Nederland. Na een paar stappen in de vernieuwde passage rolde ik over de vloer van het lachen, en heb toen ik door vriendelijke Roosendaalers was opgeraapt met kramp in mijn buik wat foto's kunnen nemen.
De Grande entrée met plastic planten.
De bescheiden en stijlvolle achterdeur.
Het centrale plein met plafondschilderingen en imitatie-Italiaanse facades. Ook hier: eenvoud is kenmerk van het ware.
De kers op de taart: een zingende plastic dame op een balkonnetje. Als de bedoeling was om Roosendaals binnenstad eens flink op te leuken dan ben ik alvast benieuwd naar wat de volgende projecten voor moois gaan opleveren. Las Vegas, pack your bags!