De allerhoogste tijd om te schrijven over de grootste verandering in ons leven sinds de verhuizing: Dexter, lundehund-puppy. Een hond, dus, en daarmee is de huisje-boompje-beestje-idylle voorlopig voltooid. Dexter kwam twee weken geleden ons huis binnen, en binnen een dag waren we stapelverliefd op hem. We zijn niet de enige trouwens, Dexter is een echte ‘damemagnet’ zoals dat in het Noors heet. Ongeveer iedereen wil hem even knuffelen als hij langs loopt. Niet zo gek want hij ziet eruit als een groot bolletje wol op pootjes, is razend nieuwsgierig en wil iedereen even besnuffelen.
Dexter is een Noorse lundehund, in het engels Norwegian puffin hound – letterlijk Noorse papegaaiduikerhond. Vroeger werd op de Lofoten op deze vogels gejaagd, en dan zorgden lundehunden ervoor dat de vogels uit rotsspleten werden gesleurd. Gelukkig zijn papegaaiduikers tegenwoordig beschermd en kunnen lundehunden gewoon leuke familiehond spelen. Ooit waren er nog maar 50 lundehunden over, die zich door zorgvuldig fokken weer hebben vermeerderd tot ongeveer 500 honden tegenwoordig. Als Dexter de puberteit voorbij is wordt hij waarschijnlijk ook opgeroepen voor de reproductie… Als D volwassen is dan komt hij ongeveer tot aan kniehoogte dus het is een praktisch formaat voor ons huis.
In de praktijk draait ons leventje de laatste paar weken zo ongeveer rond Dexter. Naar buiten om te plassen, eten, spelen, slapen, weer naar buiten, meer spelen, rondje lopen samen, slapen, eten, slapen… favoriet uitstapje is als Dexter in de branding kan rondneuzen. Rottend zeewier, krabbetjes, visseresten – da’s allemaal bereinteressant. Inmiddels durf ik wel te beweren dat naar een rondsnuffelende pup kijken terwijl je zelf een paar meter verderop in de zon ligt toch wel in de top 10 van meest aangename aktiviteiten staat wat mij betreft.
Op je gezondheid Dexter!
