Nadat we een paar weken geleden al een spoedcursus 'vissen met oter' hadden gevolgd bij een collega die ons in zijn hytte uitgenodigd had, was het dit weekend tijd om met Ola en Håvard toe te slaan met zo'n 'oter'-geval.
Een oter is een houten plankje met een lange lijn eraan. Het plankje zeilt verticaal door het water doordat het vanuit een roeiboot wordt voortgetrokken. Aan de hoofdlijn zitten 6-8 losse lijntjes vastgeknoopt met elk een haakje eraan, waardoor je dus opeens met 6-8 haken vist in plaats van met 1. Aanzienlijk meer kans dus op een mooi maaltje bergforel.
Vrijdagmiddag direkt uit het werk sprongen we de auto in om een eindje naar het oosten te rijden, Ola's geboortegrond. In the middle of nowhere (voor Nederlandse begrippen dan) liggen een paar meren, waaronder 'Gråvatnet' (=grijs meer). Na de auto geparkeerd te hebben op het dichtsbijzijnde stukje weg wandelden we dik anderhalf uur in volkomen eenzaamheid met ieder 10+ kg bagage op zijn rug naar de hytte waar we het weekend hebben doorgebracht. Alleen al deze wandeling was prachtig - een moerassig berggebied aan het einde van de zomer ruikt naar van alles en nog wat, in de verte lag al een dun laagje sneeuw op de bergtoppen, en alleen onze voetstappen en de wind verstoorden de stilte.
Een oter is een houten plankje met een lange lijn eraan. Het plankje zeilt verticaal door het water doordat het vanuit een roeiboot wordt voortgetrokken. Aan de hoofdlijn zitten 6-8 losse lijntjes vastgeknoopt met elk een haakje eraan, waardoor je dus opeens met 6-8 haken vist in plaats van met 1. Aanzienlijk meer kans dus op een mooi maaltje bergforel.
Vrijdagmiddag direkt uit het werk sprongen we de auto in om een eindje naar het oosten te rijden, Ola's geboortegrond. In the middle of nowhere (voor Nederlandse begrippen dan) liggen een paar meren, waaronder 'Gråvatnet' (=grijs meer). Na de auto geparkeerd te hebben op het dichtsbijzijnde stukje weg wandelden we dik anderhalf uur in volkomen eenzaamheid met ieder 10+ kg bagage op zijn rug naar de hytte waar we het weekend hebben doorgebracht. Alleen al deze wandeling was prachtig - een moerassig berggebied aan het einde van de zomer ruikt naar van alles en nog wat, in de verte lag al een dun laagje sneeuw op de bergtoppen, en alleen onze voetstappen en de wind verstoorden de stilte.
Uiteindelijk bereikten we de hytte. Nadat we ontdekt hadden dat het zonnepaneel overleden was maakten de we de allesbrander aan, zodat het snel warm werd terwijl we kaarsen aanstaken en de meegezeulde rode wijn inschonken. De laatste zonnestralen verdwenen achter de bergen en na de inspannende wandeling en een paar wijntjes sliepen we als een blok.
De volgende ochtend was het tijd voor de oter. Met zijn vieren + cocker spaniel Mili in de boot was het een heel eind roeien, maar na twee ronden over het meer hadden we al een bescheiden avondmaal bij elkaar gevist - 4 forelletjes van eetbaar formaat. Tegen beter weter in gingen we vlak voor het avondeten nog even aan de slag met een paar hengels, en ving ik de forel van de dag. Nu ben ik niet echt zo'n macho visser die met zijn net gevangen karper staat te pronken, maar ik was apetrots - zie foto...
Na een heerlijk avondmaal met forel op Nederlandse wijze en een nacht vol met vissersdromen hebben we zondag nog een ronde gemaakt over het meer, met dit keer 11 vissen. Terwijl ik de vangst stond te 'processen' aan de rand van het meer bedacht ik dat dit wel zo ongeveer het optimale hyttegevoel moet zijn waar veel Noren zo aan hechten. Heerlijk, een weekendje weg met alleen de natuur, vrienden, een beetje vissen en 's avonds de open haard met een wijntje...
Op weg terug naar de auto heeft het anderhalf uur lang geregend maar dat was niet genoeg om ons feel-good gevoel te breken. Halverwege de wandeling besloot Mili plotseling twee rendieren te gaan vangen. Het laatste beeld van het weekend was de twee rendieren, waarvan een spierwit, die aan de horizon wegzweefden terwijl wij de modderige helling afklauterden.
No comments:
Post a Comment