Bømlo

De verkooppet van vorige week had ik nog maar net afgezet of we sprongen deze week alweer het vliegtuig in via Bergen naar Haugesund, om uiteindelijk op het eiland Bømlo (bumloe) terecht te komen. Van Haugesund is het anderhalf uur rijden door een prachtig landschap vol mossige rotsen en naaldbomen en uitzicht over zee, met in de verte besneeuwde bergtoppen. De verkoopsessie ging een stuk soepeler dan vorige keer en na twee dagen glimlachen en serieuze dingen zeggen reden we weer terug naar Haugesund. Eerst over Bømlobrua, daarna door een 8 km lange tunnel die tot 280 m onder de zeespiegel gaat. Heel de Noorse kust is voorzien van talloze tunnels zodat ook de eilanden met af en toe maar een paar honderd bewoners een verbinding hebben met het vasteland. We overnachtten deze keer in een zgn 'rorbu' (roerbu), van oorsprong een overnachtingsplek voor vissers, maar tegenwoordig zijn de meesten flink opgefluft en worden ze verhuurd aan toeristen en andere ronddolenden.

 

De vlucht terug van Haugesund naar Bergen was weer een belevenis: allereerst omdat we vlogen met een echt Nederland kwaliteitsprodukt, een kleine Fokker 50. Door de storm was het in zo'n guppenvliegtuigje ook een flink gestuiter waar ik inmiddels wel aan gewend ben. Het blijft wel bijzonder - net alsof je de volgedrempelde woonwijk in de buurt met 80 km/uur doorstuitert... 

Onder de Nidaroskathedraal

Een paar keer per jaar wordt er een rondleiding georganiseerd door het gangenstelsel onder de Nidaros-kathedraal. Wij waren erbij deze keer en het was heel bijzonder eigenlijk. Op de plek waar de huidige kathedraal staat werd rond het jaar 1000 een kerkje gebouwd. Daarna is de plek altijd een religieus centrum gebleven, tot in 1870 uiteindelijk de kathedraal werd gebouwd.

Tijdens de rondleiding kregen we niet alleen het uitgebreide leidingstelsel uit 1900 te zien dat de kerk nog steeds verwarmt, maar ook allerlei grafresten vanaf de middeleeuwen tot nu. Waaronder het graf van Thomas Angell, een zakenman uit 1700 die enorme sommen geld achterliet waarvan nog eeuwenlang (tot vandaag de dag) bejaardenhuizen enzo worden gebouwd. De grafkist op de foto is trouwens van een onbekendeen veel oudere ridder.

  

Gildeskål

Gildeskål is een kleine gemeente iets ten zuiden van Bodø, en ze gaan ook daar aan de vastgoedbelasting, dus afgelopen week zetten mijn baas en ik onze verkoop-pet op en reisden naar Gildeskål. Bodø airport ligt midden in het stadje Bodø, zodat de hele stad kan meegenieten van het vliegverkeer. Vanaf Bodø is het nog anderhalf uur rijden naar het zuiden, over een stuk van de weg die we ook reden op onze zomervakantie in 2007.

Dwars door een sneeuwbui, door de nog donkere ochtenduren, en vanuit onze kittige 4-wheel drive met spijkerbanden moet ik zeggen dat het er allemaal wat anders uitzag dan vanuit de camper bij zomerse temperaturen - maar het was niet minder fascinerend.

In de hoofdstad van Gildeskål (Inndyr) wonen ongeveer 500 mensen, en het dichtstbijzijnde hotel is op 40 minuten rijden verder zuidwaarts. De oplossing in zulke kleine dorpjes is om rondreizenden zoals dokters en verkopers onder te brengen in een woonhuis. Tijdens de lunchpauzes heb ik af en toe snel een fotootje genomen, het is maar kort licht en de dagen waren lang, dus het fotomateriaal is een beetje beperkt deze keer. Volgende week gaat de reis naar de andere kant van Noorwegen - ten zuiden van Haugesund.

Snø og is

De afgelopen weken is er heel wat sneeuw gevallen. Dat betekent elke ochtend na het ontbijt måken (sneeuwschuiven). Wij doen dat gewoon met een ouderwetse schuiver, maar de echte doorgewinterde schuivers in de straat hebben een speciaal soort omgebouwde grasmaaier die de sneeuw wegwerpt. Na het måken even een paar handjes steentjes op het opritje werpen ter voorkoming van fatale glijpartijen zodra je de deur uitloopt et voila.

's nachts rijden er 90 sneeuwschuivers door heel Trondheim om volgens een uitgekiend patroon de hele stad leeg te schuiven, die hoor je dus midden in de nacht voorbijdonderen. Dit jaar zit de gemeente nogal krap bij kas dus is de ondergrens voor het inzetten van sneeuwschuivers iets opgeschroefd. Nu moet er minimaal 8 cm nieuwe sneeuwval zijn voordat er iets gebeurt. Deze maatregel zorgt ervoor dat er nogal wat wegen zijn die nauwelijks toegankelijk zijn als het een tijdje gesneeuwd heeft, dus elke dag staat er wel weer een klacht in de krant over de brøyting.

Op zich is sneeuw trouwens niet glad, het wordt pas leuk als het wat gedooid heeft en auto's de sneeuw hebben gepolijst, en er dan weer een dun laagje nieuwe sneeuw valt, die ook weer net weer wat ontdooit en vastvriest. Dan is het dolle pret - gisteren heb ik in de straat met 5 andere mensen een stilgevallen auto over een verkeersdrempel heen geduwd.

Een hele straat vol met een halve meter sneeuw levert ook heel wat kubieke meters sneeuw op, en die moeten ergens heen. In de zomer vragen we ons wel eens af wat in vredensnaam de bedoeling is van sommige braakliggende perceeltjes, maar in de winter begrijpen we het - daar wordt de sneeuw verzameld in metershoge bergen. Er wordt vanuit de binnenstad ook sneeuw per vrachtwagen afgevoerd en in de fjord gedumpt. 

Een andere plaats waar sneeuw zich verzamelt is op het dak. Alle huiseigenaars die een huis met een schuin dak hebben en een voetpad eronder zijn verplicht om een bordje op de stoep te plaatsen: 'OBS takras' (= pas op, daklawine). Daarnaast moet iedereen zijn eigen straatje / voetpad bestrooien met steentjes en kun je een boete krijgen als je dat niet goed doet. Echt waar.

Gelukkig 2009!

Als 2009 maar half zo mooi wordt als 2008 dan zijn we al een heel eind, wat ons betreft. Dit jaar hebben we ook weer van alles beleefd, we hebben veel gereisd, en hebben zelfs de zolder klaar geklust.

Aan iedereen die dit leest: het allerbeste voor 2009!