Kerst in Nederland

De Kerstdagen hebben we in Nederland doorgebracht, waar het trouwens kouder was dan in Noorwegen. Het was weer een heftig rondje door het land langs familie en vrienden maar we hebben er van genoten. In chronologische volgorde; Edwin, Willem, Ben, Aldrin, Erik, Cor, Etienne, Mark, Ruud, Jan, Hetty, Bart, Sander, Wijbrand, Janny, Judith, Marije, Bjørn... leuk om jullie weer even gezien te hebben, al was het maar kort.

Helaas hebben we ook afscheid moeten nemen van een van de trouwste lezers van dit blog. Ik vond het leuk om te horen dat ze vond dat ik een prettige schrijfstijl had. Bedankt daarvoor! Auke, heel veel sterkte met het verlies van Martha.

Kerst en nieuwjaar 2007

Vanuit een ijzig Trondheim willen we alle familie, vrienden en bekenden een prettige kerst en een fantastisch 2008 toewensen. Geniet van het nieuwe jaar als nooit tevoren!

Twee jaar Noorwegen

Inmiddels wonen we al weer bijna twee jaar in Noorwegen. Zo op het eind van ons tweede jaar is het stof inmiddels weer een beetje neergedaald en hebben we eindelijk weer eens wat tijd om verder vooruit te kijken dan een maand. Ook genieten we, vooral nu de dagen zo kort zijn en de avonden zo lang, van al de mooie herinneringen die we hebben overgehouden aan twee jaar vol met ontdekkingen. Ik heb voor de grap de kaart van Noorwegen maar eens bestempeld met roze en groene bolletjes - de groene zijn werkreizen, de roze bolletjes hebben we samen bezocht. We hebben in ieder geval niet stil gezeten...

Doe het zelf 2

Isoleren kun je leren, dat weten we inmiddels. Na al het getimmer om het raamwerk aan te brengen voor de isolatie is de isolatie zelf gelukkig zo gepiept - de vindsperre (winddoek) vastnieten, een mega-oordop (daar lijken ze op in ieder geval) uitrollen en tussen de balken duwen en hatsiekiedee. Dat komt mooi uit nu de dagtemperatuur zo rond de 0 graden ligt. We beginnen al te merken dat de warmte iets minder snel wegglipt.

Inmiddels hebben we plafondplaten besteld zodat we binnenkort eindelijk een beetje kunnen zien hoe het eruit gaat zien als alles klaar is.

Jubileumfeest

Deze herfst zijn we 12 en een half jaar samen. Een uitstekende reden voor een feestje natuurlijk, vandaar dat we afgelopen zaterdag eerst tapas hebben gegeten met en aantal vrienden en daarna lekker ouderwets in de stad hebben rondgehangen. Beetje duistere foto's deze keer maar het is nogal lastig om er iets leuks van te maken met zo weinig licht...

Doe het zelf

Hier komt dan eindelijk een berichtje over onze zolder - ons winterprojekt dit jaar. Ons huis is gebouwd in 1935, en de zolder is sinds 1950 eigenlijk niet in gebruik geweest. Zo'n 'råloft' (ruwe zolder) ziet er ongeveer zo uit zoals hierboven - een oude golvende vloer, scheve schoorsteen en een houten dak waar de wind doorheen waait. Wel zonde natuurlijk om zo'n oppervlak niet te gebruiken, dus ons plan is om er een flinke slaapkamer van te maken, met uitzicht op Byåsen (de heuvel ten westen van de stad).

Goed... maar zover is het voorlopig nog niet, helaas. Eerst werken we ons door een enorme papierwinkel heen - zelfs een relatief kleine ingreep als het ombouwen van een zolder vereist een brandtechnisch rapport, aanleg van belangrijke dingen door deskundigen (elektriciteit bv), en verder natuurlijk gewoon een hoop getimmer en gezaag. Na een paar afgeketste deals met plaatselijke timmerlui (de nieuwe upper class) hebben we besloten om al het simpele werk gewoon lekker zelf te doen. Daarmee besparen we genoeg om van het voorjaar flink op vakantie te kunnen, en da's natuurlijk mooi mee genomen. Wel hebben we inmiddels een verontrustend lange telefoonlijst met loodgieters, elektriciëns, blikkenslagers, timmerlui, branddeskundigen, bouwconsultants, trappenbouwers etcera.

De afgelopen weken zijn we aan de slag gegaan, eerst met de isolatie. Daarvoor brengen we een onwezenlijk aantal balken en latjes aan, daartegenaan komt dan de glaswol en daarover heen afdekplaten (en ja, voor de techneuten - we hebben gedacht aan beluchting, wind- en vochtwering). In 1935 waren balken 18 cm dik, tegenwoordig 15 of 20. Dus... zagen we met onze nieuwe coole tafelcirkelzaag 5 meter lange balken 2 cm dunner. Maar eerst moeten ze natuurlijk vanuit de tuin via het balkon en het nauwe trapgat naar zolder. Inderdaad, een eitje. De lichtgekleurde balk hieronder is een van nieuwe die we net hebben aangebracht.

Tussen al die dikke balken moeten nog extra latjes getimmerd worden, zodat het geheel een geinig psychedelisch plaatje wordt:

We klussen rustig verder, en ooit zullen we rustig kunnen slapen op de plek waar we nu nog honderden schroeven en spijkers de muur in staan te rammen. Wordt vervolgd.

Londen

In Londen heeft Raballder (zo heet de volleyballclub) Scandinavië vertegenwoordigd op het jaarlijkse Live-tournament. Het was onze eerste internationale trip en we hebben zowaar twee wedstrijden gewonnen.

Daarnaast is het natuurlijk altijd leuk om in een echte Grote Stad rond te hangen - en vanwege het volleyballgebeuren eens een keer niet de stroom toeristen te volgen maar juist het dagelijkse leven in de woonwijken van de stad mee te maken. Voor Stefan was het een hernieuwde kennismaking met de vermoeiende Engelse gewoonte om werkelijk overal bordjes op te hangen met 'doe dit niet, doe dat niet', 'pas op, natte vloer' etcera. Het vliegticket was ook een mooi voorbeeld - het ticket zelf was maar 1 vodje papier maar er zat een heel pakket aan 'notices' bij voor alle mogelijke tegenslag...

Wat ze in Londen trouwens erg goed kunnen is wolkenkrabbers bouwen. Nu we inmiddels gewend zijn aan houten gebouwen zijn we des te meer onder de indruk van dit soort waanzinnige constructies (the Gherkin heet deze geloof ik):

Snus

Nu de herfststormen over het land waaien en de winter niet lang meer op zich laat wachten heb ik mooi even de tijd om eindelijk eens te vertellen over een van de meer shockerende ontdekkingen die we al in de eerste maanden in Trondheim deden: snus (spreek uit snuus).

Snus is een typisch Scandinavisch fenomeen. Het is een klein pakketje (pruim)tabak dat in een mini-theezakje zit. Het wordt verkocht in talloze varianten, van menthol via caramel tot aardbeiensmaak...(zie bijvoorbeeld http://www.snus.cc/snus-brands.aspx) en zo'n theezakje stop je dan tussen je onderlip en je ondertanden. Het ruikt als... nouja in ieder geval niet iets wat je in je mond wilt stoppen, en het is een ontzettend onelegant gezicht als er weer iemand zo'n pakketje op zijn of haar gemak in zijn mond frommelt. Fervente snusgebruikers zijn te herkennen aan slijtage en diepe bruinverkleuring van de ondertanden - de constante stroom van tabak laat na verloop van tijd zijn sporen na. Op straat zie je ongeveer net zo vaak een uitgetuft snuspakketje liggen als een peuk.

Snus wordt gebruikt door jong en oud, en vrouwen gebruiken het bijna net zoveel als mannen. Er is ook sprake van een come-back: tegenwoordig is het weer superhip om met de nieuwste papaja-toffee-snus aan te komen zetten, of juist met extra kleine snuspakketjes subtiel uit de hoek te komen. Het is ook heel normaal om vlak voor een belangrijke vergadering even te snusen - ongeveer net zo normaal als een kop koffie om wat wakker te worden.

Het effect van snus op de gezondheid wordt natuurlijk regelmatig bestudeerd en het lijkt toch eigenlijk niet zo heel gezond om te snusen, maar niemand die zich daaraan stoort. Eigenlijk is snus een gedoogde drug. Merkwaardig in een land dat zo streng optreedt tegen andere softdrugs als alcohol en hasj...

Werkreis: Flekkefjord

Maandagochtend 4 uur begon een werkweek in Flekkefjord, een stadje midden tussen Stavanger en Kristiansand in het uiterste zuiden van Noorwegen. Flekkefjord DC is een geinig stadje met witgeverfde huizen, smalle straatjes, een heerlijk dialekt met 'skarring' (de letter R die ongeveer als een G wordt uitgesproken) en een heel gemoedelijke sfeer. Dat gemoedelijke is heel gezellig als je op vakantie bent maar duidelijk niet als je probeert in een week een gemeente in stelling te brengen voor een half jaar durende taxatieproject. Uiteindelijk is het allemaal goed gekomen en tussen de lange werkdagen door heb ik nog wat foto's genomen, vooral van het stadsdeel Hollenderbyen (Hollanderstad).

Hollenderbyen ontstond vanaf de 13e eeuw doordat er een levendige handel in vooral hout en vis was met Nederland. Die handel zorgde ervoor dat de Nederlandse bouwstijl werd geimporteerd. Later werden veel huizen wit geverfd als statussymbool - wit was de duurste kleur verf. Hierboven een stukje Hollenderbyen met links koffietent 'Den flyvende hollender' (jepp) - en rechts in de verte ons hotel.

Hieronder het uitzicht vanaf het gemeentehuis. Rechts vooraan 'Geoservice headquarters' (voor de duur van het projekt hebben we zowaar een eigen huis ter beschikking) - rechts verderop de bibliotheek, en in de verte kwamen vroeger de Hollanders aanvaren.

Interview

Deze week heb ik meegewerkt aan een artikel dat DinSide.no, een soort consumentensite, heeft gepubliceerd op hun website. Het thema was werk en homosexualiteit, en aangezien veel media maar al te graag een lekker problematische draai geven aan zoiets besloot ik mee te werken aan het interview en juist positief te zijn. Dat is redelijk gelukt. Het resultaat staat hier: http://www.dinside.no/php/art.php?id=397484. Gedeeltelijke vertaling:

Jasper de Mooij (32) werkt als consultant in de IT-branche. Ook hij is homo, maar koos ervoor om van het eerste ogenblik af open te zijn over zijn geaardheid. Al tijdens een sollicitatiegesprek als het thema aan de orde komt: op de vraag die nogal eens opduikt "Wat doet je echtgenote voor werk?" antwoordt hij door te vertellen wat manlief uitspookt op werkdagen. "De allermeesten vinden het allemaal wel best, het is niet echt een big issue", zegt Jasper. Hij vindt het verstandig om direkt duidelijk te zijn over de zaak. "Mocht het voor de werkgever een reden zijn om voorkeur te geven aan een andere kandidaat, dan is het prima dat ik uiteindelijk niet voor deze werkgever ga werken", zegt hij. Hij vertelt dat door open en positief te zijn anderen vaak net zo positief reageren en dat de kans aanzienlijk kleiner wordt dat men misbruik maakt van de situatie.

Werkreis: Gausdal

Maandagochtend 04.45 uur ging de wekker en begon een nieuwe werkweek. Samen met collega Ronny, een deel van het bouwarchief van gemeente Gausdal en een forse stapel cd's begon een reis van bijna 6 uur richting Gausdal, een gemeente ten westen van Lillehammer. Ook daar wordt de beruchte 'eiendomskatt' (vastgoedbelasting) voor het eerst ingevoerd, en natuurlijk is mijn werkgever bereid om daar bij te assisteren. Zo'n project duurt ongeveer een jaar en is voor de meeste Noorse gemeenten een enorme opgave - de meesten hebben minder dan 10.000 inwoners en een oppervlakte even groot als de provincie Utrecht, en minder dan 100 ambtenaren in het gemeentehuis - dus een beetje hulp kunnen ze goed gebruiken.

Gausdal is een typische 'dalkommune' in Gudbrandsdalen, een enorm dal dat zich uitstrekt langs een groot deel van de weg van Trondheim naar Oslo. 's winters is het een populair skigebied, de rest van het jaar lijkt het op de 'shire' uit Lord of the ring - stil, beschermd, vredig, groen. Heel mooi dus eigenlijk en ik zou er best een zomer ofzo willen wonen.

Goed, ik zal dit blog niet te veel vervuilen met details over werkweken enzo, maar het was een heftig weekje met ongeveer 60 werkuren in ieder geval. Maandag rond lunch wandelden we het gemeentehuis binnen en hebben het een kleine week lang op zijn kop gezet - opeens moesten er lijsten worden opgehoest met 'welke hyttes zijn aangesloten op het rioolstelsel', 'waar liggen de wegen die 's winters worden afgesloten voor verkeer', 'welke sportverenigingen zijn er in de gemeente' enzovoort - effe goed schrikken dus voor de meeste ambtenaren die normaal gesproken niet zo vreselijk veel te doen hebben...

Na werktijd hebben we nog wat rondgetoerd door de gemeente (anderhalf tot twee uur rijden van de ene naar de andere kant van de gemeente!), paddestoelen gezocht, Quentin Tarantino's laatste film gezien, Lillehammer onveilig gemaakt en een adembenemend mooie omweg genomen op de terugweg. Hieronder wat foto's.

Een stukje 'vidda' - een weids open landschap hoog in de bergen. In het Noors bestaat er een woord 'storslagen' dat van toepassing is op zo'n indrukwekkend landschap. 'Storslagen' is de overtreffende trap van 'weids'; een landschap dat gemaakt lijkt door reuzen die enorme bergpartijen en valleien lukraak hebben neergesmeten.

Een bergtop begroeid met (rendier)mos.

Tja... zo vliegen die uren in de auto voorbij. Op naar de volgende werkreis!

Oterfisking in Gråvatnet

Nadat we een paar weken geleden al een spoedcursus 'vissen met oter' hadden gevolgd bij een collega die ons in zijn hytte uitgenodigd had, was het dit weekend tijd om met Ola en Håvard toe te slaan met zo'n 'oter'-geval.

Een oter is een houten plankje met een lange lijn eraan. Het plankje zeilt verticaal door het water doordat het vanuit een roeiboot wordt voortgetrokken. Aan de hoofdlijn zitten 6-8 losse lijntjes vastgeknoopt met elk een haakje eraan, waardoor je dus opeens met 6-8 haken vist in plaats van met 1. Aanzienlijk meer kans dus op een mooi maaltje bergforel.


Vrijdagmiddag direkt uit het werk sprongen we de auto in om een eindje naar het oosten te rijden, Ola's geboortegrond. In the middle of nowhere (voor Nederlandse begrippen dan) liggen een paar meren, waaronder 'Gråvatnet' (=grijs meer). Na de auto geparkeerd te hebben op het dichtsbijzijnde stukje weg wandelden we dik anderhalf uur in volkomen eenzaamheid met ieder 10+ kg bagage op zijn rug naar de hytte waar we het weekend hebben doorgebracht. Alleen al deze wandeling was prachtig - een moerassig berggebied aan het einde van de zomer ruikt naar van alles en nog wat, in de verte lag al een dun laagje sneeuw op de bergtoppen, en alleen onze voetstappen en de wind verstoorden de stilte.

Uiteindelijk bereikten we de hytte. Nadat we ontdekt hadden dat het zonnepaneel overleden was maakten de we de allesbrander aan, zodat het snel warm werd terwijl we kaarsen aanstaken en de meegezeulde rode wijn inschonken. De laatste zonnestralen verdwenen achter de bergen en na de inspannende wandeling en een paar wijntjes sliepen we als een blok.

De volgende ochtend was het tijd voor de oter. Met zijn vieren + cocker spaniel Mili in de boot was het een heel eind roeien, maar na twee ronden over het meer hadden we al een bescheiden avondmaal bij elkaar gevist - 4 forelletjes van eetbaar formaat. Tegen beter weter in gingen we vlak voor het avondeten nog even aan de slag met een paar hengels, en ving ik de forel van de dag. Nu ben ik niet echt zo'n macho visser die met zijn net gevangen karper staat te pronken, maar ik was apetrots - zie foto...

Na een heerlijk avondmaal met forel op Nederlandse wijze en een nacht vol met vissersdromen hebben we zondag nog een ronde gemaakt over het meer, met dit keer 11 vissen. Terwijl ik de vangst stond te 'processen' aan de rand van het meer bedacht ik dat dit wel zo ongeveer het optimale hyttegevoel moet zijn waar veel Noren zo aan hechten. Heerlijk, een weekendje weg met alleen de natuur, vrienden, een beetje vissen en 's avonds de open haard met een wijntje...

Op weg terug naar de auto heeft het anderhalf uur lang geregend maar dat was niet genoeg om ons feel-good gevoel te breken. Halverwege de wandeling besloot Mili plotseling twee rendieren te gaan vangen. Het laatste beeld van het weekend was de twee rendieren, waarvan een spierwit, die aan de horizon wegzweefden terwijl wij de modderige helling afklauterden.

Helsinki + Tallinn

Tja, nu is het zo langzamerhand wel afgelopen met onze grand tour Scandinavië voor deze zomer. Doordat Stefan in verband met zijn werk in Helsinki was, lag een weekendje in Finlands hoofdstad voor de hand. En aangezien je vanuit Helsinki in anderhalf uur in Tallinn bent hebben we dat meteen ook nog maar even meegenomen. Inmiddels ken ik daar de weg...

Helsinki in vogelvlucht: de Tuomiokirkko kerk.

De haven:

Toen we een paar jaar geleden op vakantie waren in Finland vonden we het een duur land, maar gemeten naar het Noorse prijsniveau is het redelijk goedkoop... bizar.

Het mooie oude centrum van Tallinn, dit keer zonder sporen van uit de klauwen gelopen vrijgezellenfeestjes:

Uddevalla, Gøteborg, Sandefjord, Oslo...

Met Lofoten nog op ons netvlies hadden we ook nog een tripje naar Zuid-Zweden op het programma voordat we weer aan het werk zouden gaan. Vlabij Uddevalla, ongeveer tussen Oslo en Gøteborg, hebben we een paar dagen doorgebracht in de hytte van de ouders van Leif. Zo hebben we ook een heel ander deel van Scandinavië gezien, en daarnaast konden we mooi even op de koffie bij Stefans oom en tante die op een camping vlakbij stonden.

Gøteborg is een prettige stad. Dat komt vast doordat Nederlanders hebben geholpen bij de aanleg, nu zijn er nog steeds kanalen en zo'n leuke oude stadswal net als Naarden heeft bijvoorbeeld. Of Wageningen.

Natuurlijk hebben we ook een paar uurtjes rondgestiefeld door de bossen rond Uddevalla. Niet alleen zijn de bomen duidelijk hoger dan in midden-Noorwegen, er groeien ook allerlei soorten paddestoelen die we nog nooit eerder hadden gezien - en ook dus ook niet durfden op te eten.

Na Uddevalla zijn we teruggereist via Sandefjord in het zuiden van Noorwegen, waar we hebben gegeten bij Leifs moeder, om de volgende dag door te reizen naar Oslo. Daar hebben we niet alleen geshopt maar ook nog fantastische muurschilderingen in het raadhuis bekeken.

Per trein (ruim 7 uur) zijn we daarna naar huis gereist. Het is inderdaad net zoals de reisboeken zeggen een prachtige rit over het Dovre-massief, tot 1000 m hoogte, met elanden naast de trein en ander fraais, maar we waren ook heel blij om uiteindelijk weer in Trondheim het Jernbanestasjon uit te wandelen... home sweet home!

Lofoten: deel II

Na de oversteek van Skutvik naar Svolvær op Lofoten reden we een paar dagen lang zuidwestwaarts richting een dorpje met de prachtige naam "Å", dat helemaal op de punt van de eilandengroep ligt. Daarvandaan hebben we een paar dagen later de boot terug genomen naar Bodø. Op Lofoten hadden we overal om ons heen steil uit zee oprijzende bergen, turquoise-kleurig water, kleine rode vissershuisjes, en houten stellages waar de kabeljauw aan te drogen wordt gehangen. Helaas was het weer wat matigjes dus hebben we her en der een museum bezocht. Het Lofotakvariet bijvoorbeeld, waar we allerlei vissen konden bekijken die we regelmatig op ons bord hebben sinds de verhuizing. De zeeduivel bijvoorbeeld (steinbit in het Noors). Mooi is anders maar hij smaakt er niet minder om.

Op een dag toen het weer wat beter was hebben we een combi-trip gedaan; eerst zijn we een eindje een landpunt op gereden met de camper, daarvandaan zijn we gefietst naar het beginpunt van een kustwandeling. Op het eindpunt van de wandeling hebben we uitgepuft in een restaurant om daarna terug te keren over de rotsen. Voordat we terug waren bij het startpunt hadden we het gevoel dat het een uur of 8 was dus we konden prima nog even de meegenomen hengels uitwerpen. Toen we uiteindelijk naar de fietsen terugwandelden met een joekel van een makreel en een paar koolvissen keken we voor het eerst op ons horloge en bleek het inmiddels bijna 1 uur 's nachts te zijn. Midnight fishing dus. Zelfs met onze Trondheim-ervaring waren we dus alsnog ons tijdgevoel kwijtgeraakt door de midzomernacht... De foto hieronder is genomen rond middernacht.

Hieronder wat mooie rode vissershuisjes ("rorbuer").

Na de oversteek hebben we Bodø bekeken. De stad werd, net als heel veel Noorse kustplaatsen, tijdens de Tweede wereldoorlog platgebombardeerd door de Duitsers die op jacht waren naar de Noorse koning die zich verschanst had in één van de vele kuststadjes. Daardoor is veel moois verloren gegaan en zijn veel steden, ook Bodø, grotendeels herbouwd na de oorlog. Vlak bij Bodø ligt een deel van een rivier dat Saltstraumen heet - "zoutstroom". Het is een van de grootste draaikolken ter wereld waar elke 6 uur de rivier een grote wervelende massa wordt. Daardoor is het ook een beroemde visstek. Stefan ving er in anderhalf uur 5 koolvissen. Dat schiet lekker op.

Verder zuidwaarts naar misschien wel de mooiste bezienswaardigheid van deze vakantie: de gletsjer bij Svartisen. Met een bootje kwamen we aan bij de voet van de gletsjer.

Naarmate we dichterbij kwamen werd het steeds indrukwekkender - het gesteente rondom de gletsjer was in allerlei grillige vormen gepolijst, en het zonlicht dat deels door het ijs van de gletsjer heen schijnt zorgt voor tientallen 'shades of blue'.

Na Svartisen zijn we rustig naar huis getoerd met de pensionadocamper. Na even snel een voorraad bosbessen en frambozen te hebben geplukt zijn we naar Zweden gevlogen - daarover meer in de volgende post. Omdat het zo mooi was nog eentje van de gletsjer als uitsmijter.

Vakantie: Lofoten, deel I

"Lekker weg in eigen land" heeft sinds onze verhuizing een hele nieuwe lading gekregen. Onze zomervakantie dit jaar hebben we gehouden in de provincie Norland, met Bodø / Lofoten als noordelijkste punt. Vooral Lofoten is een enorm populaire reisbestemming voor veel Duitsers, Nederlanders en Engelsen, die bij voorkeur in een camper de lange reis naar Lofoten of naar de Noordkaap maken. Het is wel behoorlijk decadent, zo'n camper, maar gezien de temperaturen 's nachts en het vele reizen is het toch een stuk prettiger dan een tent. Dus vooruit dan maar, ook wij hebben ons gevoegd in de stroom campers + pensionado's. De hele vakantie ga ik in twee delen hakken anders wordt het wel een erg lange post. Hieronder het eerste deel van de reis, van Trondheim tot aan Skutvik (waar we de boot namen naar Lofoten).




Onze eerste stop was in de buurt van Brønnøysund. Niet ver daar vandaan ligt Torghatten, een berg met een enorm gat erin, zo groot dat een schip er doorheen kan varen. Zodoende kun je dus eigenlijk dwars door de berg heenkijken (zie boven), met een prachtig uitzicht op de skjærgården (groep eilandjes, "scherentuin" ?) aan de andere kant van de berg. Inmiddels begonnen we te vermoeden dat dit een hele mooie vakantie zou gaan worden...



Verder op weg naar het Noorden passeerden we vlakbij Mo i Rana de poolcirkel. Dat woord heb ik eigenlijk mijn hele leven geassocieerd met eskimo's en poolexpedities, maar gek genoeg waren we nog maar halverwege onze reis naar Bodø, en daar aangekomen zouden we nog eens de zelfde afstand moeten doorrijden om bij de Noordkaap uit te komen. Mij zul je niet gauw meer horen zeggen dat Enschede ver weg is... Hieronder een foto bij het Polarsirkelsenter, op 66 graden noorderbreedte.






Junkerdalen was onze volgende stop. Dit dal (dat dus ten noorden van de poolcirkel ligt) is bekend vanwege de weelderige vegetatie en de vele warmteminnende soorten, die daar kunnen groeien dankzij een gunstige ligging met veel beschutting en veel licht. We begonnen de wandeling met een stuk boven de boomgrens, daarna daalden we af het dal in en liepen langs de rivier terug. Stefan strikt zijn veters nog eens voordat we de afdaling inzetten.

Op aanraden van vrienden zijn we bij onze volgende stop Skutvik (op Hamarøy) gefietst naar een vuurtoren + restaurant: Tranøy fyr en Edvarda's hus. Fantastische vissoep, maar een nog veel fantastischer zicht op de vuurtoren. Zo mooi dat je er of heel stil, of heel poëtisch van wordt: turqouise kraakhelder water, donkergeel zeewier, roodachtige rotsen, een minimalistische vuurtoren en een oud rood huis dat weerspiegelt in het water, en dat alles overgoten met een mysterieus licht. Wow. Een waardig afsluiting van deel I van de reis.

Eerste werkreis: Fagernes, Nord-Aurdal

Afgelopen week was het dan zo ver - mijn eerste werkreis door Noorwegen. Op een rare manier voelt het een beetje alsof de cirkel nu rond is - wat ik in werktijd uitspook lijkt wel wat op wat ik in Nederland deed, alleen is een aantal dingen nogal veranderd. Zo sta ik bijvoorbeeld niet eerst 2-3 uur in file om uiteindelijk in IJmuiden een dagje te frøbelen en dan weer terug naar huis te toeren door diezelfde file, maar nu vlieg ik per guppenvliegtuigje door een schitterend landschap en blijf een hele week bij de klant. En mijn baas heeft wel wat anders aan zijn hoofd dan de urenregistratie, hij werkt net zo hard mee en trakteert na een dag ploeteren 's avonds graag op een borrel.

Maandagmorgen was het dus vroeg opstaan om eerst naar Oslo te vliegen in een normale cityhopper, maar daarna ben ik ingestapt in het kleinste vliegtuigje waar ik ooit ingezeten heb (max 18 passagiers). De operator, Coast Air, was verantwoordelijk voor het meest recente vliegongeluk in Noorwegen, maar daarover lezen we niets in Coast Air magazine. De piloot begroette alle 4 passagiers persoonlijk, deed eigenhandig het luik dicht, drukte (willekeurig?) op een groot aantal knoppen, en kort daarna vlogen we richting Fagernes - midden in Noorwegen, precies tussen Bergen en Oslo eigenlijk. De vlucht was zoals verwacht redelijk turbulent, maar doordat we dwars door de cockpit naar buiten keken konden we aardig 'meedeinen' op de wolken en ondertussen nog een beetje gevoel hebben waar de horizon ook alweer gebleven was - al met al viel het eigenlijk wel mee, al hoop ik wel dat ik nooit met slecht weer in zo'n vliegende badkuip kom te zitten. Eigenlijk kan vliegen (met een passagiervliegtuig) niet veel cooler worden dan dit denk ik...

Eenmaal geland in Fagernes klapte het luik weer open en kwam een plaatselijke official onze koffers uitdelen ('... en deze is van jou?... hier... en deze is voor de jongedame daar.... jepp... en mijnheer... deze? ok'). Fagernes airport is makkelijk te verwarren met een supermarkt of benzinestation, er landen twee vliegtuigjes per dag en hoe je dan naar Fagernes centrum komt moet je zelf maar uitzoeken, er rijdt geen shuttlebus of iets dergelijks en de taxicentrale lag al een paar dagen plat. Uiteindelijk kregen we een lift van een van de mensen die op het vliegveldje werken, hij 'moest toch die kant op'.

Aangekomen in het centrum bleek dat Fagernes midden in een dal ligt dat omgeven wordt door steile bergen. Een meertje en wat bebossing her en der maakt dat het er erg charmant uit ziet, reden dus voor een groot aantal toeristen om hierheen te komen. Ons hotel was voor het merendeel gevuld met Nederlandse pensionisten plus een regionaal muziekkorps. Erg grappig om de reakties van de Nederlanders horen die nietsvermoedend staan te mopperen over trage service en naar niets smakende kaas...

De werkweek was behoorlijk inspannend - in een week tijd een slaperig gemeentehuis op zijn kop zetten om binnen een jaar een taxatieprojekt af te kunnen ronden brengt nogal wat complicaties met zich mee, en lange werkdagen... maar eigenlijk was het wel prima, met zijn vieren een week lang hard werken aan een concrete klus is best leuk af en toe. Nu eerst een weekendje lekker bijkomen en dan ben ik benieuwd waar de volgende werk reis heen gaat. Eerst gaan we natuurlijk zelf op vakantie... naar de Lofoten.

Kvitfjellhytta

Kvitfjellhytta ('witberghut') is de naam van een hytte die we vandaag zouden hebben moeten bereiken - het is er alleen niet helemaal van gekomen. Samen met Gerrit, Stefans vroegere promotor die in Trondheim een deel van zijn sabbatical doorbrengt, hebben we desondanks een prachtige lange wandeling gemaakt met als oorspronkelijke doel dus bovengenoemde hytte. Het bleek alleen ondanks twee kompassen en uiterste concentratie op kaart en landschap nogal een toer om de weg te vinden dwars door de bossen, moerassen en vooral heuvels. De hytte hebben we dus nooit gezien maar het was toch een heel geslaagde trip.

Door al die heuvels kwamen we op een gegeven moment plotseling bij een rendierbok die een beetje de weg kwijt was en lekker lag te suffen achter een heuveltje. Precies aan de andere kant van dat heuveltje kwamen we aangesjokt, en hebben dus oog in oog met een rendier gestaan.

Queen Mary II

Het op één na grootste cruiseschip ter wereld, de Queen Mary II, is op bezoek. Dat betekent dat 3.500 Britse opvarenden worden losgelaten in Trondheims kleine centrum, en ook dat een minstens even groot aantal Trondheimers naar de haven snelt om het gevaarte van dichtbij te bekijken. Ongelooflijk, 347 meter lang maar liefst - dit is een Hele Grote Boot. Op de foto hieronder is links het grootste zwembad van Noorwegen te zien (Pirbadet), en rechts de nog veel grotere Boot.

Hieronder nog een sfeerbeeld - een van de Sea King reddingshelicopters samen met Queen Mary II.

Nederlandse humor

Ok, Noren hebben dus ook humor - maar dit Nederlandse filmpje zorgde ervoor dat we 10 minuten dubbel hebben gelegen op de bank. Nederland - Noorwegen: 1-0.

http://www.burorenkema.nl/2007/05/door_de_bank_genomen.php

Noorse humor

Noorse humor lijkt behoorlijk op Nederlandse. De video hieronder is wereldberoemd in Noorwegen, maar heeft Engelse ondertiteling. Vooral geslaagd voor iedereen die het fenomeen 'helpdesk' kent.

http://www.youtube.com/watch?v=xFAWR6hzZek

Begin van de zomer en diverse grillsessies

In Nederland is het al tijden zomer natuurlijk, maar in Noorwegen begint de zomer meestal pas op 17 mei of later. Nu het eindelijk boven de 20 graden is en ik net de foto's die ik de afgelopen maand met mijn mobieltje genomen heb op de pc heb gezet kijk ik met verbazing terug hoe snel de zomer is gekomen. Hieronder 17 mei (Noorwegens nationale feestdag), toen het nog 4 graden was met regen en natte sneeuw, en Øyvind in Vestfold-klederdracht.

En een groepje dames:

Op 18 mei besloot Kristian dat het nu tijd was geworden voor een grillsessie in de Bymarka. Hieronder Kristian in de weer met broodjes en worst terwijl Frank net zijn muts heeft opgezet - met een graad of 6 en regen is het misschien nog wat vroeg om gezellig te gaan zitten barbecuen...

Op 20 mei was de volgende 'tur' (wandeltocht) alweer aangebroken naar Gråkallen (ongeveer het hoogste punt in de Bymarka). Bovenop die berg bevindt zich een militair radarstation waar fotograferen ten strengste verboden is (zie foto). We vonden het eerste eitje van het jaar, Rolf knutselde een kampvuur in elkaar en weer hebben we van die overheerlijke (...) Noorse worstjes genoten.

Allemaal nog behoorlijk vroeg in het voorjaar, gevoelsmatig. Maar plotseling kregen de bomen bladeren en bloeiden de bosanemoontjes (hvitveis), en niet lang daarna speelde we 's avonds weer voor het eerst buiten volleyball. Hieronder de grillsessie van gisteravond met de volleyballers. Op de foto was het inmiddels 23.00 en nog helemaal licht. Na de BBQ hebben we nog nageborreld en tot 1 uur 's nachts op een balkon gezeten - en nog altijd was het licht. Op weg naar huis fietsten we bijna een heuse das ondersteboven, midden in de stad. Dassen vinden ze hier trouwens maar irritante beesten...

De komende 6 weken zal de zon nauwelijks ondergaan en gaan we de lange donkere winter even grondig inhalen... heerlijk.