Flekkefjord revisited

Verontrustende geluiden uit Flekkefjord brachten me op het idee om nog maar eens een keer naar het zuiden te reizen voor een paar dagen scherven rapen & pleisters plakken in een van de pareltjes van Vest-Agder. Deze keer had ik een huurautootje besteld in de kategorie 'micro' - dwz VW Lupo of vergelijkbaar. De kleinste beschikbare auto was een dikke Saab stationwagen met zoveel knopjes en gadgets dat ik een paar minuten nodig had om stoel en spiegels in bruikbare stand te krijgen - maar mij hoor je niet klagen natuurlijk.

Vanuit Stavanger oostwaards rijd je door het zgn. 'jæren' landschap, een relatief vlak landschap dat eeuwenlang nauwelijks bewerkbaar was doordat er overal grote zwerfkeien rondslingerden. Nadat een goede methode was gevonden om die keien te verwijderen werden de jæren opeens een van de graanschuren van Noorwegen, en werd de bevolking plotseling welvarend.


Nog verder naar het oosten lijkt het landschap te bestaan uit een serie bergkommen die steeds weer anders zijn. In de ene ligt sneeuw, in de ander een meer, in de volgende rijd je een dorp binnen... prettig rijtoertje dus.

In dit deel van Noorwegen praten mensen heel grappig, het dialekt lijkt wat meer op Deens en de 'r' wordt bijna uitgesproken als een 'g' - dat noemen ze 'skarring'. Een stuk charmanter dan het Trøndersk met zijn 'nj' en 'æ' klanken...

Het lijkt erop dat ik de komende tijd nog wel eens af en toe richting Stavanger of Kristiansand vlieg, in het kielzog van o.a. Flekkefjord is er opeens een hele serie gemeenten die graag met mijn werkgever in zee wil. Ik heb er geen bezwaar tegen!