Elanden zijn grote beesten - tot 600 kg zwaar en 2.20 m schofthoogte. Ze zien slecht en zijn nogal suffig dus ze worden regelmatig aangereden door treinen. Daarom had tot een paar jaar geleden de machinist van een trein ook altijd een jachtgeweer bij zich zodat hij eventuele verongelukte elanden op humane wijze kon afmaken. Door een verandering in de wapenwet moest er een tijd lang eerst worden gebeld naar de dichtsbijzijnde grote stad om daar vandaan een dierenarts in te vliegen die het beest na urenlang lijden kon afmaken, maar gelukkig is aan die idiotie een einde gekomen en heeft elke machinist nu weer een geweer onder de stoel liggen.
Meestal kun je rustig op enige afstand voorbij een eland lopen, behalve als er een moeder + kalf voor je neus staat - dan kun je maar beter gaan rennen. Een elandmama @ 500 kg kan nogal fel uit de hoek komen. In deze tijd van het jaar beginnen elandkalveren de wereld te verkennen. Dit stukje stond in de krant:
Kort door de bocht staat er dat een elandkalf een garage had uitgekozen om een schoonheidsslaapje te houden. De opgetrommelde politiepatrouille heeft na rijp beraad, (in al haar wijsheid red.), besloten om... het kalf te wekken.
Vandaag tijdens een wandeltochtje door de Bymarka, in een van de drukste delen van het gebied vlak bij de stad, stond er opeens een elandkalf midden op de weg. Zo'n beest is toch al gauw 1.50m hoog en we waren eerst van plan om een sprintje te trekken richting de parkeersplaats, maar er was geen big mama in de buurt en het kalf stond heel relaxed te grazen en leek totaal niet geinteresseerd in toeschouwers, dus we konden tot op letterlijk 5m afstand komen van het beest. Nou zijn elanden niet echt moeders mooiste maar zo'n kalf op een paar meter afstand is toch wel heel bijzonder. Foto's met de mobiel genomen, en ik zie dat ik de lens weer eens schoon moet maken - maar anyway - hier is de mooiste natuurbelevenis van 2008 tot nu toe.
No comments:
Post a Comment